ZIELSLIEFDE – een vloek of een zegen?

Zielsliefde is in mijn ogen geen verliefdheid. Zielsliefde is in mijn ogen geen houden van.

Zielsliefde is in mijn ogen een staat van zijn. Het is niet zwart, het is niet wit, het is een symbool van zwart en wit.

De Yin en Yang
Zielsliefde is geen aanvulling en het is geen opvulling. Het is een samenzijn. Niet versmolten, maar los van elkaar samenzijn.

Zielsliefde is niet het “WOW” effect als je elkaar leert kennen, maar het diepe “ik-kom-thuis-gevoel”.
Zielsliefde is niet die bliksem die inslaat en die vervolgens na een korte of langere periode weer uit jouw lichaam verdwijnt. Het is een licht dat gaat branden van binnenuit. Een licht vanuit je eigen eeuwige bron dat altijd zal blijven branden.

Zielsliefde is niet het vlindergevoel in jouw buik, maar het gevoel dat je zelf kan vliegen.
Zielsliefde overdondert je. Niet in de zin dat het goed voelt en je voor altijd samen wilt zijn, maar het gevoel dat je voor altijd verbonden zal zijn. Het fysieke samenzijn zal alleen een hele dikke vette bonus zijn.

Juist dit alles is niet te bevatten. Je kiest er niet voor en toch ervaren steeds meer mensen deze onvoorwaardelijke liefde. Je weet echter niet wat je ermee moet. Meestal overkomt je dit als je jouw leven al lang aan het leven bent. Je hebt een gezin, je hebt kinderen, je hebt een huis. Je probeert het weg te duwen, je wilt het niet zien. Toch merk je dat je juist wordt gezien. De ander ziet jou en jij gaat hierdoor jezelf zien.

Vragen op en top en als je het gaat delen dan begrijpt niemand jou. Het is zeker maar een bevlieging. Je gaat toch niet “opgeven” wat je hebt! Als je gaat zoeken naar antwoorden op het grote wijde web, dan is het enige antwoord dat dit een reis naar jezelf is. Een reis naar je eigen zelfliefde.

Zelfliefde is ook alle gevoelens er laten zijn. Dus ook als je gevoelens hebt gekregen voor iemand anders. Maar hoe laat je dit toe als je in een relatie zit? Relaties geven een grens aan, een grens die je niet mag overschrijden. Dat heb je ooit zelf zo vastgelegd. Er zullen veel pijnlijke gevoelens omhoog komen. De veiligheid is dan namelijk weg en dit voelt als een vrije val en je hebt van te voren de parachute niet getest.

Sommigen kiezen er dan ook voor om te zwijgen. Zwijgen om de strijd in zichzelf te willen oplossen. Zwijgen om de ander geen pijn te willen doen. Besef alleen dat de ander al lang aan het bloeden is. Niet door jou, maar door het verleden Dat niet verwerkt is of gevoeld. Nu wordt het bloeden gestelpt door de mantel der liefde.
Als die mantel dreigt af te vallen, dan gutst het bloed weer alle kanten op. Niet door jou, want het bloeden was er al. Je wilt ook dat niemand last heeft van jouw gevoelens, dus je zwijgt. Zwijgen is echter ook een angst voor de gevolgen, terwijl je hier helemaal niks over kan zeggen. De toekomst kan je niet zien in een glazen bol.
Zwijgen is jouw partner de keuze afnemen die ieder mens heeft.

Anderen kunnen het niet meer verzwijgen omdat het te voelbaar is. Ze vertellen het aan hun partner, gewoon omdat delen ook liefhebben is. De ander heeft recht op de waarheid zodat ze zelf een keuze kunnen maken. Je wilt uitleg geven aan jouw gevoel zonder er iets mee te willen doen. Misschien wil je hiermee zeggen dat je wilt kijken wat je mist in de relatie of bij jezelf. Of misschien past een relatie met die regels niet meer bij jou. Je wilt zeggen dat je er niks aan kan doen. Gevoelens overkomen je nu eenmaal. Vaak zijn we alleen bang om te delen. Want wat als de ander niet lief heeft uit overvloed maar lief heeft uit behoeftigheid? Wat als de ander jou ziet als iets dat vastgehouden moet worden? Dan wordt de ander boos omdat jij nu niet meer die zekerheid bent. Frustraties komen omhoog met alle gevolgen van dien. Het klinkt misschien hard, maar dit is eigenlijk nog de beste uitkomst want zo kan ieder (na het oplossen van alle pijnlijke gevoelens) zijn/haar eigen weg gaan bewandelen.

De weg naar onafhankelijkheid. Ieder kan dan voor zichzelf een stevige fundering worden i.p.v. die zekerheid en vastigheid bij de ander te zoeken.
Maar wat als jouw partner voor jou gaat vechten? Jouw partner wilt jou niet opgeven. Ergens wil jij dat ook niet. Je wilt jouw gezin niet alleen laten, maar je voelt wel wat je voelt.

Van jouw zielsliefde hoef je nooit een keuze te maken. Degene weet dat de weg die bewandelt wordt, de weg is die afgelegd mag worden. Jouw zielsliefde zal jou ook nooit veroordelen. Toch kan je je enorm schuldig voelen. Je wilt ook jouw zielsliefde niet kwetsen. En eigenlijk is degene die jij kwetst jezelf. Je zet jezelf vast in een hokje terwijl je al lang vleugels hebt gekregen om te vliegen. Je komt er niet uit. Letterlijk kom je niet uit jouw gedachtes. Je wilt het voor iedereen goed doen, dat je het voor jezelf heel pijnlijk maakt.

Een relatie is niet vechten voor elkaar. Een relatie is elkaar vrij laten en zo samen vliegen. Maar wat als jouw partner jou vleugellam maakt? Wat als je wordt gemanipuleerd? Vaak onbewust. Dat is geen liefde. Dat is de liefde willen vasthouden ten koste van iedereen. Zo wordt dan de liefde niet vastgehouden, maar de relatie. Je luistert dan niet naar het gevoel van jouw partner, terwijl als je onvoorwaardelijk van iemand houdt, je wilt dat degene gelukkig is. Ja, ook al is dat zonder jou.

Wat als jouw partner jou wel de vrijheid geeft om te ontdekken wat je voelt?! Waarschijnlijk krijg je dan heel veel respect voor jouw partner. Alleen jouw partner moet dan ook veel liefde voor zichzelf voelen en niet alleen voor de relatie.

Het is zo belangrijk dat je jouw gevoel kan en mag blijven delen. Het is niet de bedoeling om iemand te kwetsen. Maar als iemand telkens heen en weer geslingerd wordt tussen gevoel en verstand, dan kan het soms een uitzichtloze situatie worden. Je kan je zo wanhopig gaan voelen, dat je wilt dat je niet meer voelt.

Besef dat gevoelens, gevoelens zijn. Je kan er niet voor kiezen om iets wel of niet te voelen. Het is dus heel belangrijk om te stoppen met jezelf af te wijzen omdat je gevoelens voor iemand anders hebt gekregen. Dit betekent ook dat je jouw gevoelens gaat delen met degene die daar moeite mee heeft. Dus met jouw partner. Jouw partner mag zelf leren om om te gaan met wat je deelt. Dat is niet jouw taak.

Daarna mag je gaan inzien dat het universum geen rekening houdt met wat jouw bedoeling was. Jouw bedoeling was waarschijnlijk dat gezin met huis, tuin en kat. Daar heeft het universum dus geen boodschap aan. Je kan beter openstaan voor alles wat op jouw weg komt en hier dan weer het beste van maken.
De laatste stap is niet één stap, maar gaat door tot je sterft. Dat is het bewustwordingspad. Dat is jezelf gaan zien zoals je echt bent.

Een relatie bestaat uit twee hele mensen en niet mensen die angst hebben om alleen gelaten te worden. Ga in gesprek. Hoe pijnlijk het ook is om te horen dat er iemand anders is, bedenk dan dat als je echte onvoorwaardelijke liefde hebt voor jouw partner, jouw partner hier niet op afwijst. Probeer te begrijpen wat dit met jouw partner doet. Het kan voor jouw partner een zware strijd zijn, maar als er respect is, dan kan je ook samen tot een mooie oplossing komen.

Niks is voor eeuwig, zo ook niet een relatie. Als de lessen zijn geleerd met elkaar, dan is het toch mooi als je ieder verder kan om zelf verder te groeien. Het hoeft niet eens te betekenen dat jouw partner gelijk kiest voor die ander. Het is heel belangrijk om eerst zelf te leren en zelf inzichten te krijgen. Het is een soort “wake-up call”. Besef dat jouw partner jouw niet afwijst als hij/zij een zielsliefde treft. Het is gewoon een hele andere soort verbinding. Eentje die niet te beschrijven valt als je het niet zelf hebt ervaren.

Heb lief, en heb vooral jezelf lief.

Bron Iris MooiMens